Kineziterapija, korektivna terapija je vrsta fizikalne terapije i oblast sportske medicine, koja se karakteriše primenom pokreta usklađenih sa terapijskim zahtevom i pacijentom u celini. Iako je kineziterapija, kao metoda lečenja telesnim vežbama, začeta je još 2700. godine p. n. e., ona je razvijena i masovno primenjivana tokom Drugog svetskog rata, kao metoda klasične medicine sa ciljem da pomogne mnogobrojnim ranjenim ili bolesnim vojnicima da se brzo vrate u svoje borbene jedinice u punoj funkcionalnosti.
Kineziterapija, kao jedna od metod medicinske rehabilitacije, u suštini je nespecifična funkcionalna forma lečenja koja koristeći pokret ili kretanje, kao osnovni instrument u naporu, poboljšava narušeno zdravstveno stanje ili dovedi do potpunog izlečenja. Povoljni efekti kineziterapije mogu biti lokalni i opšti. Najčešći kineziterapijskih postupaci su vežbe, sportske aktivnosti i rekreacione aktivnosti, koji se sprovode u cilju aktivnog lečenja ili prevencije.
Svi oblici savremene kineziterapije zasnovani su na najnovijim saznanjima iz anatomije, fiziologije, biomehanike i kineziologije. Kao poseban oblik kineziterapije postoji i kineziprofilaksa, koja se u fizikalnoj medicini koristi u prevenciji određenih stanja ili bolesti.
Kineziterapija (stariji naziv korektivna terapija) se u suštini zasniva na primeni vežbi, zasnovanih na naučnim principima, koje su tako prilagođene da povećavaju snagu, izdržljivost i mobilnost osoba sa funkcionalnim ograničenjima ili onih (sportisti) koji zahtevaju produženi fizičku kondiciju, i zato su njeni osnovni ciljevi:

• Prevencija oštećenja funkcije lokomotornog sistema
• Poboljšanje segmentne i opšte lokomotorne funkcije, Glavni preduslov za postizanje ovog cilja je dobra evaluacija lokomotornog sistema.
• Poboljšanje ili lečenje narušenih funkcije kardiovaskularnog, respiratornog i drugih sistema.